گروه سیاسی - عصر یکشنبه 9 اسفندماه خبری مبنی بر اعلام انصراف حمید رسایی از پیگیری شکایت خود از موسوی در رسانه ها منتشر شد. رسایی در بیان علت انصراف خود از پیگیری این شکایت، بی بهرگی موسوی از عقل سیاسی و همچنین از دست دادن مشاعر را علت اصلی انصراف خود دانسته بود. اما پیگری های خبرنگار رجانیوز، ابعاد جدیدتری از حالات خاص روحی میرحسین موسوی را فاش کرد.

به گزارش رجانیوز، رسایی در پاسخ به علت اقدامش، به گفتگوی اخیر میرحسین موسوی با سایت منتسب به خویش اشاره کرده و گفت: « زیر سوال بردن حضور چند ده میلیونی مردم در راهپیمایی باشکوه 22 بهمن و نیز تحریک و ترغیب اراذل و اوباش به ادامه راه ریگی در چهارشنبه سوری حکایت از آن دارد که وی مشاعر خود را از دست داده است.» رسایی در ادامه نیز از دستگاه قضایی خواسته بود از این پس توان خود را بر مجازات دیگر سران فتنه که از اندکی عقل طبیعی برخوردارند و با راه مردم مخالفت می‌کنند متمرکز کند.

اما مروری گذرا بر مواضع چندماه اخیر میرحسین موسوی و حتی صحبت های دیگر همفکرانش نتیجه ای جز تایید آنچه که نماینده مردم تهران در مجلس عنوان کرده است، در بر ندارد.

برای نخستین بار موسوی در مناظره با احمدی نژاد بود که از زهرا رهنورد به عنوان روشنفکرترین زن ایرانی نام برد. اگرچه بعدها با انتشار مدرک دکترای رهنورد مشخص شد که وی قبل از اتمام دوره ی تحصیل کارشناسی ارشد خویش توانسته مدرک دکترای خود را از دانشگاه آزاد کسب کند، اما گفتگوی تاریخی وی با شبکه بی بی سی به فاصله چند روز بعد از انتخابات که علت تقلب در انتخابات را «رای ندادن مردم لرستان به داماد خویش» عنوان کرده بود، به خوبی عمق ادعای موسوی مبنی بر معرفی رهنورد به عنوان روشنفکرترین زن ایرانی را آشکار ساخت.

این در حالی بود که در مناظره تاریخی، رییس جمهور به دلیل اتخاذ مواضع عجیب از سوی موسوی، تذکرات مکرری به وی مبنی بر کسب اطلاعات نادرست و قضاوت های وهم انگیز پیرامون برخی اقدامات دولت را نیز اعلام کرد، لکن اوج این حالت خاص روحی میرحسین موسوی را باید در آخرین ساعات روز 22 خرداد و در کنفرانس خبری او در جمع خبرنگاران خارجی جستجو کرد که وی در حالی که شمارش آرا به تازگی آغاز شده بود، با قاطعیت از پیروزی خود در انتخابات سخن گفت و البته بعد از آن نیز خواستار شمارش دقیق آرای خود از سوی وزارت کشور شد!

اما چند ماه بعد موسوی در اقدامی تامل برانگیز در حالی در مجلس ختم «سعیده پورآقایی» یکی از قربانیان زنده! اغتشاشات پس از انتخابات در مسجد جامع قلهک تهران شرکت کرد که پس از چندی مشخص شد اساسا این فرد در قید حیات است و هیچ گاه نیز مشخص نشد منشا این اقدام موسوی و یارانش مبنی بر شرکت در یک برنامه خیالی، از کجا نشات گرفته است.

اما در همین اثنا بود که محسنی اژه ای، دادستان فعلی کشور و وزیر اطلاعات وقت با حضور برنامه گفتگوی ویژه ی خبری از دیدارهای خویش در آن برهه زمانی با میرحسین موسوی پرده برداشت و اعلام کرد موسوی به وی اعلام کرده است کف خواسته اش ابطال انتخابات است و اگر در انتخابات مجدد هم رای نیاورد، باز بر ابطال انتخابات تاکید خواهد کرد!

در همین ایام محمد علی ابطحی نیز طی دفاعیات خود در دادگاه نیز بر غلبه توهم بر تصمیمات موسوی صحه گذاشته و با بیان اینکه « ما اصلاح‌طلبان در بسیاری از موارد صداهایی را که باید می‌شنیدیم، نمی‌شنیدیم و در واقع صداهای جامعه متوسط به بالا را می‌شنیدیم» تصریح کرد: « در واقع این توهم، ‌توهم بزرگی بود که موسوی پیدا کرده و احساس می‌کرد که تقلب 11 میلیونی امکان پذیر است.» ابطحی در قسمتی دیگر از سخنانش نیز از مخالفت اولیه خود با کاندیداتوری موسوی به علت توهمات وی و آسیب های آن برای کشور گفت: «شخصا از معدود کسانی بودم که در موضوع انتخابات با حضور موسوی موافق نبودم. سال 84 که وی برای حضور در انتخابات مطرح شده بود، بنده مخالفت کردم چرا که این مقطعی که وی در سیستم حکومتی حضور نداشت، می‌توانست توهماتی برای موسوی ایجاد کند که این توهمات به کشور آسیب می‌زد.»

در همین حال و به فاصله چند روز پس از نماز جمعه هاشمی رفسنجانی در تهران بود که علیرضا بهشتی از اعضای ارشد ستاد موسوی نیز در گفتگویی که با روزنامه اعتماد انجام داده بود از توهم موسوی و هوادارانش صریحا سخن گفت و اعلام داشت: «برخی تماس‌ها (در شب انتخابات) دلیل توهم پیروزی و اعلام آن از سوی موسوی در ساعت 11 شب روز جمعه 22 خردادماه بوده است.»

با این وجود، موضع گیری عجیب موسوی بعد از حوادث تلخ روز عاشورا به خوبی نشان داد که وی تا چه اندازه از فضای افکار عمومی به دور است و تحت تاثیر برخی تصورات وهم انگیز قرار دارد. «خداجوی» خواندن اغتشاشگران روز عاشورا که از قضا تعداد بسیاری از آنها بعد از دستگیری به ارتباطات تشکیلاتی با منافقین و فرقه بهاییت اعتراف کردند، فهرست وهم گویی های موسوی را کامل تر نمود. اما این ماجرا بدین جا نیز ختم نشد و پس از اعدام 2 نفر از متهمان به بمبگذاری در محفل رهپویان وصال شیراز که حتی با انجمن پادشاهی ایران نیز در ارتباط بودند، موسوی طی اقدامی عجیب اعدام این 2 نفر را محکوم نمود و علت اعدام آنها را «ایجاد خوف در مردم جهت عدم حضور در راهپیمایی ?? بهمن» دانست!

اما شاید بتوان تحلیل موسوی از حضور مردم در راهپیمایی 22 بهمن را نقطه اوج رویکرد متوهمانه وی قلمداد کرد. وی در حالی همصدا با علیرضا نوری زاده و محسن سازگارا و دیگر رسانه های خارجی «راه پیمایی 22 بهمن را مهندسی شده و مخالفان خود را قمه کش و آدم کش» دانسته است که در ادامه نیز ادعای عجیب تری را عنوان نموده و گفته «دولت با هزینه گزاف و بسیج اتوبوس ها و قطارها از سراسر کشور سعی کرد اثرات حضور جنبش سبز را در آن خنثی کند!» اما هیچ گاه اشاره ای نکرد که که اگر جمعیت در خیابان های تهران از شهرستان ها آمده بودند پس چطور در تمامی شهرستان ها نیز خیابان ها مملو از جمعیت بوده است؟ او در بخشی از اظهار نظر خود مدعی شده است که میدان آزادی از جمعیت خالی بوده و حاضرین در راهپیمایی نیز کارمندانی بوده اند که به اجبار ادارات مجبور به حضور در این راهپیمایی شده اند!

روند مواضع و اقدامات به دور از منطق موسوی طی ماه های اخیر موجب شده تا علاوه بر ابطحی و بهشتی دیگر همفکران وی نیز علیه او موضع گیری کنند. در همین رابطه بعد از انتخابات 22 بهمن بنابرآنچه که در برخی رسانه ها منتشر شد، سید محمد خاتمی در جلسه ای که در مجمع روحانیون مبارز برگزار شده است اعلام کرده است: «من آن موقع اشتباهی کردم و گفتم "یا من یا میرحسین" و حالا این حرف افتاده سر زبان ها و باعث بروز ناراحتی شده است و موسوی دچار توهم شدید شده است» و این در حالی است که به فاصله یک شب قبل از راهپیمایی 22 بهمن نیز محمدرضا تاجیک مشاور میرحسین موسوی قبل از انتخابات با حضور در گفتگوی ویژه خبری بدون نام آوردن از موسوی اعلام کرد:« طبیعی بود که توهم پیروزی، توهم تقلب می آورد.» و شاید از همه جالب تر در این بین اظهارات علی مطهری در آذرماه سال جاری در گفتگو با خبرگزاری فارس باشد که ضمن اشاره بر توهم موسوی گفته بود: « آقای موسوی با دیدن انبوه هواداران خود در راهپیمایی 25 خرداد دچار توهم شد و احساس کرد که یک نیروی اجتماعی بزرگی پیدا کرده است، غافل از آنکه جمعیتی بسیار بیشتر از آن در خانه ها بودند و به هر حال در آنجا حضور نداشتند.»

با تمام این اوصاف شاید هیچ نکته ای بهتر از اشاره به سابقه عملکرد میرحسین موسوی در طی دوره ریاستش بر فرهنگستان هنر نتواند وجه غالب تخیل و وهم را بر افکار او هویدا سازد. بنا بر اسناد موجود از آثار منتشر شده در این فرهنگستان طی دوره 11 ساله ریاست موسوی، می توان به فصلنامه خیال، ویژه‌نامه‌های نقش خیال، طرح خیال، نوای خیال،‌ سایه خیال، تصویر خیال، تندیس خیال، معراج خیال، اقلیم خیال، جوانه خیال، آوای خیال، صور خیال، فصلنامه خیال شرقی، ماهنامه آیینه خیال و... اشاره داشت.

هم چنین "عکس رویان، خیال عارفان"، "فراسوی ایمان، هنر مدرن و تخیل مذهبی"،‌ "صور خیال در شعر سبک اصفهانی"، "مقالات اولین هم‌اندیشی تخیل هنری"، "خیال ایرانی"، "بهزاد در خاطر و خیال من"،‌ "متافیزیک خیال در گلشن راز شبستری"، "خلیل و خیال، یادنامه استاد خلیل درودچی"، "دیالکتیک برون و درون و پدیدار شناسی خیال"‌ نیز عنوان برخی از کتب منتشر شده توسط فرهنگستان هنر در دوره مذکور است و این در حالی است که همایش های هم‌اندیشی تخیل هنری (8/10/87)، اولین هم‌اندیشی تخیل هنری (8/7/83)، دومین هم‌اندیشی تخیل هنری (23/8/84)، سومین هم‌اندیشی تخیل هنری (15/8/85)، هم‌اندیشی تخیل و مهاجرت (8/10/87)، نمایشگاه تجلی عاشورا در آیینه خیال (10/12/84)، نمایشگاه خیال ایرانی (17/2/84)، نمایشگاه بهزاد در خاطر و خیال من (23/9/82)، نمایشگاه و کارگاه تخصصی "حماسه خرمشهر به روایت نقاشان خیالی‌ساز" (7/3/87) و... از سوی این فرهنگستان در دوره ریاست موسوی برپا شده است.

و شاید بتوان با مشاهده برخی از نقاشی ها و آثار هنری میرحسین موسوی علت انصراف رسایی از شکایتش نسبت به موسوی را دریافت:

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در سه شنبه 88/12/11 و ساعت 12:39 عصر | نظرات دیگران()